Portret
z Fajum, I w.n.e. - Muzeum Państwowe w Monachium
Badania historyków
sztuki, muzealników, konserwatorów malarstwa i kolekcjonerów, wskazują, że
pierwowzorem ikon mogły być portrety z Fajum (Egipt), które były składane wraz z zabalsamowanymi
zwłokami do grobów. O rozważaniach tych decyduje sposób ukazania postaci
oraz technika. Portrety fajumskie
malowane były na deskach bądź płótnie pokrytym gruntem farbą matową – temperową,
lub błyszczącą – woskową (techniki te łączono też ze sobą.
Drugi kierunek rozważań
prowadzi do wczesnochrześcijańskiego malarstwa katakumbowego. Chrześcijaństwo
rozwijało się w I wieku w Palestynie, natomiast w kolejnych wiekach objęło całe
Imperium Rzymskie, a nawet rozprzestrzeniło się i poza jego granicami. Wyznawcy
nowej religii od początku byli prześladowani, dlatego ukrywali się, w ukryciu
tworzyli też sztukę związaną z chrześcijaństwem.
Malowidła katakumbowe
stanowią najstarsze znane zabytki chrześcijańskie, ponieważ działki cmentarne
były własnością prywatną i ich właściciele sami decydowali o sposobie ich
dekoracji. Prawo zwyczajowe, gorliwie z resztą przestrzegane dodawało, że cmentarze
to miejsca "święte i nietykalne", dzięki temu nie było ingerencji ze
strony władz w wybór sposobu chowania zmarłych. Dzięki powyższym faktom
katakumby, przede wszystkim rzymskie są niezwykłą skarbnicą wiedzy na temat
ikonografii chrześcijańskiej.
Wg dokumentu Soboru
Nicejskiego II, zainaugurowanego w Konstantynopolu ikony miały być wykonywane
od czasów apostolskich. Czy informacja ta jest prawdziwa, trudno to stwierdzić,
ponieważ nie ma na ten temat żadnych źródeł pisanych (historycznych). Podążając
jednak przekazywaną tradycją pierwszym autorem ikon był Łukasz Ewangelista.
Miał on wykonać pierwsze ludzkie wyobrażenie Matki Bożej.
Pierwsze informacje
dotyczące ikon znajdują się w tekstach z IV w., Euzebiusza z Cezarei oraz
Epifaniusza z Cypru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz